Grzybica skóry głowy

Utworzono: 02 marca 2016

Spis treści

 

Grzybica skóry głowy to choroba atakująca włosy, brwi oraz rzęsy. Niewiele chorób ma wygląd bardziej odrzucający niż grzybica głowy. Wbrew pozorom schorzenie to, nie jest wynikiem braku higieny. Wręcz przeciwnie – zbyt częsty kontakt z wodą i wyjaławiającymi skórę detergentami może sprzyjać jej rozwojowi.

 

Przyczyny grzybicy skóry głowy

Warto wiedzieć, że grzybica głowy dotyka ludzi z powodu zarażenia się od zwierząt mikroskopijnymi dermatofitami, które są niezwykle inwazyjne. Wystarczy kontakt z zakażonym zwierzęciem, by po niedługim czasie zauważyć pierwsze objawy: wypadanie włosów, łuszczenie się, swędzenie oraz pieczenie skóry, a także nieprzyjemny zapach.

Dlatego bardzo często spotyka się u dzieci, które zarażają się od chorego zwierzęcia lub innego dziecka.

 

Typy grzybicy skóry głowy

  • grzybicę drobnozarodnikową – charakteryzująca się największą zakaźnością, występuje najczęściej u dzieci, powoduje łamanie się włosów tuż nad powierzchnią skóry
  • grzybicę strzygącą– występująca najczęściej na brodach mężczyzn lub i małych dzieci, charakteryzuje się występowaniem dużych, napełnionych ropą pęcherzy, które są bardzo bolesne i zazwyczaj muszą być przebijane; jeśli leczenie nie zostanie podjęte odpowiednio wcześnie, chory musi pogodzić się z nieodwracalnym wyłysieniem
  • grzybicę woszczynową– charakteryzuje się występowaniem kolistych wykwitów w kolorze żółtym lub szarym, z biegiem czasu zaczynających wydzielać bardzo nieprzyjemny zapach.

Znając typ grzybicy można podjąć leczenie i pozbyć się złuszczającego naskórka. Każda odmiana przejawia charakterystyczne widoczne objawy. Osobom zmagającym się ze schorzeniem trudno ukryć postępujące zmiany. Stąd konieczne jest podjęcie leczenia oraz zwalczenie grzybicy, którą mogą zarazić się również osoby przebywające w pobliżu chorego.

 

Jak uniknąć grzybicy skóry głowy

Aby uniknąć zakażenia grzybicą skóry głowy, należy przede wszystkim zachować szczególną ostrożność podczas kontaktu z osobą zakażoną. Podczas wizyt fryzjerskich upewnić się, że nożyczki i grzebienie są regularnie odkażane. Bardzo ważne jest posiadanie osobistych ręczników, grzebieni i szczotek. Głowę należy myć regularnie i chronić ją przed nadmiernym poceniem. Do zakażenia może dojść podczas przebywania w dużych skupiskach ludzi, jak również dotykanie bezdomnych kotów lub psów.

W każdym przypadku podejrzenia zachorowania na grzybicę należy się zgłosić niezwłocznie do lekarza dermatologa, który powinien dokładnie zebrać wywiad i obejrzeć zmiany skórne. Grzybice skóry i błon śluzowych mogą imitować wiele innych jednostek chorobowych, dlatego ich rozpoznanie musi się opierać na badaniach dodatkowych.Postawienie diagnozy może ułatwić oglądanie zmian chorobowych w świetle lamp Wooda. W niektórych postaciach grzybicy w świetle tej lampy obserwuje się charakterystyczne świecenie zmian odpowiednie dla danego gatunku grzyba. Podstawą rozpoznania jest jednak dodatni wynik badania mykologicznego, wykonywanego w specjalistycznych laboratoriach. Z chorobowo zmienionych miejsc na skórze pobiera się zeskrobiny lub wymazy, które ogląda się pod mikroskopem oraz hoduje na specjalnych podłożach mikrobiologicznych. W azie zakażenia wzrost chorobotwórczego grzyba obserwuje się po około 2-3 tygodniach, jest to więc badanie długotrwałe.

 

Leczenie grzybicy skóry głowy

Leczenie grzybicy skóry głowy należy rozpocząć jak najszybciej, aby uniemożliwić rozwój choroby i zapobiec dalszym zakażeniom. Głównym sposobem leczenia tego schorzenia jest doustne przyjmowanie preparatów o działaniu przeciwgrzybicznym, w składzie których znajduje się przeważnie terbinafina, flukanazol lub gryzeofulwina (w zależności od rodzaju grzybicy). Miejscowe postępowanie przeciwgrzybiczne sprowadza się do częstego mycia głowy zaleconymi preparatami przeciwgrzybicznymi, zawierającymi jod czy też po prostu wodą z mydłem. Uzupełniająco stosować można także kremy i szampony zawierające ketokonazol lub cyklopiroksolaminę. Golenia lub strzyżenia tuż przy skórze włosów co 7-10 dni, co ma na celu usuwanie zakażonych części włosów, oraz odkażania ognisk zapalnych i równoczesnego stosowania maści przeciwgrzybicznych, odpowiednich do stanu ognisk.

 

Ogólne leki stosowane w leczeniu grzybic owłosionej skóry głowy:

  • Antybiotyki polienowe, do których należą nystatyna, natamycyna, działanie polega na łączeniu się ze sterolami w błonie komórkowej grzyba, zwiększając przepuszczalność tych błon, w wyniku których grzyb umiera, są stosowane w leczeniu grzybic skóry wywołanych przez drożdżaki.
  • Gryzeofulwina – wbudowywuje się w keratynę naskórka i włosów, działanie polega na zaburzeniu syntezy kwasów nukleinowych grzyba i uszkodzeniu ścian komórkowych poprzez hamowanie syntezy chityny, wykazuje bardzo dużo skutków ubocznych dlatego jest obecnie rzadko zalecana, natomiast dość często lekarze sięgają po nią w przypadku grzybic owłosionej skóry głowy, kiedy inne leki nie przynoszą efektów.
  • Ketokonazol – zaburza syntezę składników budujących błone komórkową grzyba, stosowany jest zarówno w leczeniu miejscowym jak i ogólnym, jednak jego toksyczność sprawia, że nie może być stosowany w długotrwałym leczeniu. Ketokonazol wykazuje szerokie spektrum działania wobec na dermatofitów, grzybów drożdżopodobnych, dimorficznyche i niektóre grzyby pleśniowe.
  • Itrakonazol – zaburza syntezę składników budujących błone komórkową grzyba, ma szerokie spektrum działania, wykazuje skuteczność wobec grzybów drożdżopodobnych, dermatofitów, grzybów dimorficznych i grzybów pleśniowych. Podobnie jak ketokonazol również powoduje liczne skutki uboczne i wchodzi w reakcje z wieloma lekami. Rzadko stosowany u dzieci ze względu na mało danych klinicznych.
  • Flukonazol – zaburza syntezę składników budujących błone komórkową grzyba, działa na grzyby drożdżakowe i grzyby dermatofitowe. Może wchodzić w interakcje z innymi lekami.
  • Terbinafina – działanie polega na niszczeniu nie których steroli w błonie komórkowej grzyba, w konsekwencji czego dochodzi do zwiększonej przepuszczalności błony i obumierania grzyba, ma szerokie spektrum działania, działa na dermatofity, niektóre grzyby pleśniowe i dimorficzne, słabiej wobec grzybów drożdżakowym.

Leczenie grzybic u dzieci stanowi wyzwanie terapeutyczne ze względu na brak danych klinicznych o toksyczności wielu leków przeciwgrzybiczych u dzieci.

Ze względu na wysoką hepatoksyczność leków ogólnych wykorzystywanych w leczeniu grzybic, przez cały okres leczenia należy monitorować czynność wątroby.

 

Leczenie miejscowe opiera się na stosowaniu środków zawierających:

  • Pochodne imidazolowe, działanie opiera się na zaburzeniu syntezy składników budujących błonę komórkową grzyba- klotrimazol, mikonazol, ekonazol, bifonazol, izokonazol czy oksykonazol.
  • Wprowadzenie szamponów leczniczych, zawierających np siarczek selenu lub pirytionian cynku, może być wsparciem kuracji jednak nie może zastąpić on pełnej kuracji leczniczej.

Skuteczne radzenie sobie z uciążliwymi objawami schorzenia dotyczy również zmiany w dotychczasowej pielęgnacji włosów. Oprócz stosowania maści oraz środków odkażających chory powinien sięgnąć po szampon z ketokonazolem. Do tego konieczna będzie wymiana grzebieni oraz przedmiotów do golenia. Skóra dotknięta grzybicą powinna być często strzyżona.

 

Znalezienie sposobu na grzybicę skóry głowy pomaga wielu osobom poczuć się lepiej. Problem ten może powodować niską samoocenę. Wiele osób czuje się nieatrakcyjnymi i zakłopotanymi. Trycholog zaoferuje rozwiązania, które pomogą Ci czuć się i wyglądać lepiej.

Jeśli chciałbyś poznać właściwą metodę leczenia poniżej możesz dokonać rezerwacji dofinansowanego badania trychologicznego u specjalisty od włosów w całej Polsce.

 

Rezerwacja finansowanej wizyty u Trychologa

Do końca marca badanie skóry głowy finansowane z programu Zdrowe Włosy